Είναι μύθος ότι μία τέλεια σχέση δεν εμπεριέχει συγκρούσεις και ένταση. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία και αξίζει κανείς να αναλογιστεί είναι εάν η ένταση και η συγκρουσιακή ατμόσφαιρα έχει γίνει η βασική γλώσσα της σχέσης. Όταν η κατάσταση της έντασης ή της γκρίνιας μετατρέπεται από μία φάση και από μία μόνο πλευρά της σχέσης στην μόνιμη αίσθηση που αποπνέει μια σχέση, τότε η ψυχική φθορά είναι φυσικό επακόλουθο. Αντιθέτως όταν η βασική γλώσσα της σχέσης είναι η συνεννόηση και η αλληλοαποδοχή, μία φάση έντασης μπορεί να περιέχει τους σπόρους για την ωρίμανση και εξέλιξη της σχέσης. Κάποτε είχα ακούσει ένα πνευματικό που έλεγε ότι ο γάμος είναι το πιο ιερό μυστήριο γιατί δύο άνθρωποι, δύο κόσμοι καλούνται να μοιραστούν την ζωή τους καθώς θα βοηθά ο ένας τον άλλο να γίνει καλύτερος. Πράγματι, το μοίρασμα της καθημερινότητας και η αντιμετώπιση των λαθών σε μια διαδικασία εξέλιξης είναι απόλυτα φυσικό να γεννούν συγκρούσεις.
Σε κάθε στιγμή έντασης της σχέσης είναι καλό και ιδιαίτερα βοηθητικό να είμαστε πρόθυμοι να αναγνωρίσουμε την δική μας ευθύνη καταπολεμώντας τον εγωισμό ότι αυτό θα έπρεπε να γίνει πρώτα από τον άλλο. Δεν υπάρχουν πρέπει και ας μην ξεχνούμε ότι και οι θετικές και οι αρνητικές συμπεριφορές και ακόμη περισσότερο στάσεις είναι μεταδοτικές όπως η αρνητική και η θετική ενέργεια. Είναι καλό στις στιγμές έντασης να υπάρχει αυτοσυγκράτηση έτσι ώστε να μην προσβάλλουμε και να μην μειώνουμε τον σύντροφό μας. Μπορούμε να εκφράσουμε ένα παράπονο για μια συγκεκριμένη συμπεριφορά εστιάζοντας στο συναίσθημα που αυτή η συμπεριφορά μας γεννά και ζητώντας από τον σύντροφό μας να έρθει για λίγο στην θέση μας. Βεβαίως αυτό προϋποθέτει το να έχουμε κάνει και εμείς την αντίστοιχη προσπάθεια. Όταν υπάρχει σωστός χειρισμός της έντασης, μπορούμε να μάθουμε κάτι καινούργιο ο ένας για τον άλλο και η ψυχική επαφή να γίνει ακόμη πιο ουσιαστική.
Θα ήθελα να συμπληρώσω ότι σε κάθε σύγκρουση και σε κάθε αντιπαράθεση είναι καλό να προσπαθούμε από την πρώτη στιγμή να αποδεχτούμε την πιθανότητα ότι απλούστατα δεν θα περάσει το δικό μας ακόμη και αν κατά την δική μας άποψη έχουμε απόλυτο δίκιο. Αποδεχόμενοι αυτή την πιθανότητα, δεν μπαίνουμε σε ένα αγώνα εξουσίας που αποτελεί σίγουρο δηλητήριο για την σχέση αλλά ακόμα και για την αγάπη την ίδια.
Μαρίνα Απεσάκη
apesaki@teleiosgamos.gr
H Μαρίνα Απεσάκη γεννήθηκε στην Αθήνα και το 1997 ξεκίνησε τις σπουδές της στην Ψυχολογία στο Αμερικανικό Κολέγιο Derre, από το οποίο αποφοίτησε το 2002 με την ανώτατη τιμητική διάκριση(Highest distinction Valedictorian). Το 2003 άρχισε να παρακολουθεί το μεταπτυχιακό πρόγραμμα MA in Humanistic Integrative Counseling and Psychotherapy, Middlesex University London, U.K(συνθετική ανθρωπιστική θεραπεία και συμβουλευτική). Εχει παρακολουθήσει αρκετά σεμινάρια, ενώ το 2005 ξεκίνησε να εργάζεται ως σύμβουλος ψυχικής υγείας σε εθελοντική βάση, σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Η Μαρίνα είναι μητέρα ενός γιου 3 χρόνων τον οποίο λατρεύει.
