Ρωτήσαμε μια μητέρα για το τι αισθάνεται για τον γάμο του γιου της. Τι σημαίνει για αυτήν αυτός ο αποχωρισμός. Μας απάντησε ότι: το Οιδιπόδειο σύμπλεγμα θα με ακολουθεί πάντα!
Πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο ρόλος της πεθεράς είναι αρκετά δύσκολος. Χρειάζεται την παρουσία 2 ατόμων που δεν έχουν επιλογή στο γεγονός.
Είναι πιθανόν μια μελλόνυμφη να συναντήσει την μέλλουσα πεθερά της και να διαθέτουν την ίδια άποψη και το ίδιο καρδιοχτύπι για το συγκεκριμένο άτομο. Συνήθως όμως τα άστρα δεν είναι και τόσο φιλικά ως προς αυτές τις σχέσεις που συνήθως διατηρούνται σε τεντωμένο σχοινί.
Οι Ελληνικές οικογένειες διαφέρουν πάρα πολύ σημαντικά από άλλες εκτός συνόρων, διότι είναι περισσότερο δεμένες και ζεστές. Τα μέλη τις αποχωρίζονται πολύ αργά από τον οικογενειακό κύκλο και εάν αυτό δεν πραγματοποιηθεί για λόγους επιμόρφωσης, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ζουν μαζί μέχρι να παντρευτούν!
Έτσι λοιπόν μεγαλώνει το δέσιμο μεταξύ γονέων παιδιών και παράλληλα μητέρας γιου. Μια κοπέλα που εισβάλλει μέσα σε έναν τόσο στενό δεσμό, ουσιαστικά ταράζει τα γαλήνια νερά της οικογένειας. Αρχικά αντιμετωπίζεται ως άλλη μια φιλενάδα του γιου, αλλά όταν τα πράγματα σοβαρεύουν, δεν είναι παρά ένας αόρατος εχθρός που κλέβει την αγάπη του γιου προς την μητέρα.
Τα πράγματα όμως δεν είναι καθόλου έτσι. Η φυσιολογική ροή της ζωής σπρώχνει τον άνδρα να αναζητά το θηλυκό για να δημιουργήσει την δική του φωλιά. Αυτό που ξεχνούν οι περισσότερες μητέρες, είτε είναι καλές, είτε είναι κακές πεθερές, είναι ότι και οι ίδιες είχαν τον ρόλο του εχθρού, όταν αυτές πήραν τον γιο της πεθεράς τους.
Ο μέλλοντας σύζυγος είναι αυτός που έχει ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την σχέση που θα δημιουργηθεί μετά. Ο ίδιος είναι ο συνδετικός κρίκος των 2 αυτών στρατοπέδων και θα πρέπει να έχει τον ρόλο του πυροσβέστη. Πρέπει όμως να μπορεί να ξεχωρίζει τους ρόλους και να βάζει τα όρια που θα πρέπει να κινείται κάθε ένα από τα μέλη.