Ποιά είναι η παλιά συνταγή ενός επιτυχημένου γάμου;;
Κάθομαι λοιπόν και αναπολώ τις παλιές εποχές που οι γνωριμίες γίνονταν με έναν πολύ ιδιαίτερο και διαφορετικό τρόπο απ’ ότι σήμερα… Τότε που στα κορίτσια δεν επιτρεπόταν να βγαίνουν από το σπίτι τόσο συχνά και η γνωριμία με το άλλο φύλο γινόταν μέσα από την «κλειδαρότρυπα»… ένα κλεμμένο βλέμμα στο μπαλκόνι, στην αυλή, στο παράθυρο, εκείνο το βλέμμα που μαγνητίζει για λίγα μόνο δευτερόλεπτα κι από αυτό μπορεί να ξεκινήσει ένας έρωτας μιας ολόκληρης ζωής.
Δεν είναι λίγες οι φορές που φτάνουμε στη διαπίστωση ότι οι σχέσεις και οι γάμοι που γίνονταν τα παλαιότερα χρόνια κρατούσαν περισσότερα χρόνια και τα ζευγάρια δεν χώριζαν τόσο εύκολα. Πολλοί επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί με την δομή ης κοινωνίας και το πως αυτή εξελίσσεται ανά τα χρόνια έρχονται να πουν πως η μικρή διάρκεια των χρόνων οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει ένα ισχυρό κοινωνικό σύστημα να στηρίζει το θεσμό του γάμου και να διευκρινίζει τα όρια και τους ρόλους του άντρα και της γυναίκας στην οικογένεια. Να που έρχονται οι παλιοί να μας δώσουν τα φώτα τους, χωρίς επιστημονικές προσεγγίσεις αλλά μέσα από τις εμπειρίες και τα προσωπικά τους βιώματα.
«Για να αντέξει κανείς σε πολλά χρόνια γάμου παιδί μου, πρέπει να βάζει πολύ νερό στο κρασί του!!!» λέγανε οι παλιοί, εννοώντας φυσικά να κάνουν πολλές υποχωρήσεις και να χειρίζονται τις καταστάσεις με διπλωματικό τρόπο.
Πόσο διατεθειμένοι είμαστε σήμερα να κάνουμε υποχωρήσεις; Αν κρίνει κανείς από τα ποσοστά των διαζυγίων που αυξάνονται, δεν πρέπει να είμαστε και τόσο πολύ.. Πόσο μπορούμε να δεχτούμε σήμερα παλιά κλισέ όπως «Άντρας είναι μωρέ δεν γίνεται θα τσιλημπουρδίσει .. θα κοιτάξει από δω θα κοιτάξει από κει αλλά αφού με αγαπάει και με κάνει ευτυχισμένη εγώ μπορώ να το αντέξω… εντάξει μπορεί να τσακωθούμε αλλά όλα καλά». Πόσο μπορεί μια γυναίκα τώρα να αντέξει την απιστία για να έχει την ευτυχία του γάμου της και «ισορροπημένα παιδιά»; Και πόσο σωστή φαντάζει αυτή η υποχώρηση στα δικά σας μάτια;{loadposition banner_con}
Φυσικά και πρέπει κανείς να αναπολεί και να συγκρίνει το σήμερα με το χτες. Στο χτες μπορεί κανείς να βρει τόσο θετικά όσο και αρνητικά. Δεν πρέπει να είναι κανείς τόσο προσκολλημένος στον τρόπο με τον οποίο γίνονταν τα πράγματα παλιά… ίσα – ίσα πρέπει το λάθος να αναγνωρίζεται και να διορθώνεται προς το καλύτερο.
Αφού μπορούμε να διαλέγουμε συντρόφους, ας διαλέγουμε με σύνεση και χωρίς βιάση (αν είναι αυτό δυνατόν). Επιλέγουμε έναν άνθρωπο με τον οποίο ταιριάζουμε περισσότερο και βλέπουμε την αγάπη του στην πράξη. Και φυσικά ο καθένας σύμφωνα με το προσωπικό του σύστημα αξιών.. «βάζει και λίγο νερό στο κρασί του..»
Για το www.teleiosgamos.gr
Η ψυχολόγος
Μίνου Ο. Θεοδώρα
Η Θεοδώρα Μίνου είναι απόφοιτος του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών του Τμήματος Ψυχολογίας. Έχει συμμετάσχει σε ημερίδες και εβδομαδιαία σεμινάρια του κλαδου για να εμπλουτίσει τις γνώσεις της αλλά έχει λάβει μέρος και ως εθελόντρια στο Εργαστήρι-Σύλλογος γονέων, κηδεμόνων και φίλων ΑΜΕΑ. Έχει εργαστεί στα πλαίσια της πρακτικής άσκησης στο Συμβουλευτικό Σταθμό Πετρουπόλεως και στο 414 Σ.Ν.Ε.Ν-Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ειδικών Νοσημάτων Ψυχιατρική Κλινική. Σε περίπτωση που επιθυμείτε να προτείνετε θέματα προς ανάπτυξη επικοινωνήστε στο minou(@)teleiosgamos.gr