Προίκα…η ιστορία της ξεκινά αρκετά παλιά. Η προίκα μιας Ελληνίδας γυναίκας περιλαμβάνει συνήθως μια γκάμα λευκών ειδών για κάθε δωμάτιο του σπιτιού, διακοσμητικά και άλλα χρηστικά αντικείμενα όπως σκεύη κουζίνας, καθώς και προσωπικά αντικείμενα και ρούχα. Στην προίκα μιας γυναίκας περιλαμβάνονται ακόμη και τα εσώρουχά της. Όλα αυτά είτε ήταν χειροποίητα από την ίδια την γυναίκα ή την μητέρα της, είτε κάποια αγοράζονταν για να εξοπλίσουν το νέο της σπίτι όταν θα παντρευόταν. Βλέπετε παλιά η προίκα αποτελούσε τη συνεισφορά της γυναίκας στο νέο σπιτικό της μετά τον γάμο και την προετοίμαζε στο να γίνει καλή νοικοκυρά. Από μικρή ηλικία άρχιζε να προετοιμάζει, να ράβει και να κεντάει σεντόνια, πετσέτες, καλύμματα για το κρεβάτι της, μάλλινα χαλιά, κουβέρτες και ότι άλλο χρειάζεται ένα νοικοκυριό.
Στο σπίτι του γαμπρού
Την Πέμπτη πριν το γάμο, η προίκα της νύφης μεταφέρεται στο σπίτι του γαμπρού, όπου θα ζήσει το ζευγάρι μαζί με την οικογένειά του. Αν και υπάρχουν διαφορές από τόπο σε τόπο, η Πέμπτη είναι η πιο συνηθισμένη μέρα για τη μεταφορά της προίκας. Είναι μια πολύ σημαντική μέρα στην προετοιμασία του γάμου, όπου γυναίκες περπατώντας ή άντρες πάνω σε ζώα, μουλάρια ή άλογα, ανάλογα με τις παραδόσεις του τόπου, δημιουργούν πομπή για να μεταφέρουν τα προικιά. Σ’ αυτή δεν παίρνει μέρος η νύφη, ενώ πολλές φορές συνοδεύεται από μουσικούς με όργανα και τραγουδιστές γαμήλιων παραδοσιακών τραγουδιών. Σε κάποια μέρη και κυρίως σε χωριά, το έθιμο παραμένει έχοντας βέβαια ενταχθεί στη σύγχρονη κοινωνία. Έτσι την Πέμπτη πριν το γάμο, στο σπίτι της νύφης ή στο νέο σπίτι του ζευγαριού, κρεμάνε τα προικιά όπως σε ένα μουσείο λαογραφίας, από τις κουρτίνες, τα απλώνουν στα τραπέζια, στα κρεβάτια και ο κόσμος που επισκέπτεται το σπίτι για τα «συχαρίκια» τα θαυμάζει.
Ελένη Καστάνη