Είναι αδύνατο πλέον να μη θίξω την κρίση που ταλανίζει την χώρα μας {και όχι μόνο αυτή}, ακόμη και αν εδώ είναι ένα blog με θέμα κυρίως τον γάμο και όλα τα όμορφα πράγματα γύρω από αυτόν ή γύρω από τη βάφτιση.
Όσο και αν προσπάθησα τόσο καιρό να το αποφύγω, οι εξελίξεις είναι τέτοιες που αν δεν μιλήσουμε γι’ αυτό που βιώνουμε θα είναι σαν να προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι πρόκειται για ένα κακό όνειρο, ενώ είναι η πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε.
Χθες ανακοινώθηκαν πάλι νέα μέτρα, που φυσικά δεν εξασφαλίζουν την ανάπτυξη που χρειάζεται η χώρα μας, αλλά οι πολιτικοί μας ευελπιστούν ότι θα εξασφαλίσουν μερικά πρόσκαιρα έσοδα στα δημόσια ταμεία για να πληρωθούν τόκοι & παλιά δάνεια και για να δοθούν οι μισθοί του δημοσίου και οι συντάξεις για λίγο καιρό ακόμη {πόσο όμως;}.
Σε λίγο καιρό όπως φαίνεται ο καφές θα επιβαρύνεται με ΦΠΑ 23%, το ίδιο και ο χυμός που θα ζητήσει το παιδάκι μας στην παραλία, αλλά και το εμφιαλωμένο νερό. Άραγε στο τιμολόγιο του Catering που θα εκδοθεί για την δεξίωση του γάμου ή της βάφτισης που προγραμματίζετε, να εξακολουθήσουν να υπάρχουν δύο στήλες με χρεώσεις, αυτές που είναι μέχρι τώρα στον μεσαίο συντελεστή ΦΠΑ και τις άλλες που είναι για υπηρεσίες και ποτά με 23% ΦΠΑ ή θα έχουν όλα ΦΠΑ 23%, με εξαίρεση {μάλλον} κάποια τρόφιμα όπως το ψωμί;
Και φυσικά δεν είναι μόνο αυτό, είναι και η άρον – άρον πώληση δημόσιας περιουσίας και οργανισμών, είναι η επέκταση μέτρων και η επιβολή νέων άμεσων και έμμεσων φόρων που μειώνουν κι άλλο τις αποδοχές των εργαζομένων, είναι η αύξηση της ανεργίας ή της περιοδικής εργασίας και πολλά ακόμη.
Πιστεύω λοιπόν ότι είναι ελάχιστοι εκείνοι που δεν επηρεάζονται στην καθημερινότητά τους από την κρίση, είτε αυτή είναι πολιτική, είτε οικονομική, είτε κοινωνική, είτε ένας συνδυασμός όλων αυτών. Και ανάμεσα σε αυτούς που επηρεάζονται πολύ είναι οι νέοι άνθρωποι που θέλουν να παντρευτούν, να ανοίξουν το δικό τους σπίτι, να κάνουν οικογένεια, όπως επίσης και οι άνθρωποι που έχουν ήδη μικρά παιδάκια {αν αποφάσισαν να κάνουν και δεύτερο} και φυσικά όλοι την ίδια στιγμή προσπαθούν να προοδεύσουν ή έστω να διατηρήσουν τη θέση τους και στο επαγγελματικό κομμάτι.
Παρατηρώ τα τελευταία 3 χρόνια να αυξάνονται ταχύτατα οι πολιτικοί γάμοι και να γίνεται θεσμός το διπλό μυστήριο, δηλαδή θρησκευτικός γάμος και βάφτιση του πρώτου παιδιού ταυτόχρονα, επιλογή που μειώνει σε ένα βαθμό τα έξοδα. Παρατηρώ επίσης να γίνονται δεξιώσεις γάμου με αισθητά λιγότερα άτομα απ’ ότι παλαιότερα και βαφτίσεις που “τελειώνουν” στην εκκλησία ή σε ένα τραπέζι στο σπίτι για τους κουμπάρους και τους κοντινούς συγγενείς.
Ειδικότερα τους τελευταίους 6 μήνες {τουλάχιστον} παρατηρώ ότι τα ζευγάρια κλείνουν τις συμφωνίες τους όλο και πιο κοντά στην ημερομηνία του γάμου, τουλάχιστον για εκείνες τις κατηγορίες εξόδων που απαιτούν σημαντικό μέρος του budget, ενώ η έρευνα αγοράς που προηγείται για όλα είναι άνευ προηγουμένου. Αυτό γιατί να συμβαίνει; Γιατί τα περισσότερα ζευγάρια δυσκολεύονται οικονομικά, ή γιατί πολλά ζευγάρια σκέφτονται αν πρέπει να δεσμευτούν με οικονομικές συμφωνίες και προκαταβολές τόσο καιρό πριν τον γάμο τους, όταν δεν ξέρουμε αύριο τι μας ξημερώνει; Δεν έχω την καταλληλότερη απάντηση, αλλά μάλλον ο καθένας από εσάς να μπορεί να δώσει την δική του.
Όμως ευτυχώς παρ’ όλη την κατάσταση, οι άνθρωποι συνεχίζουν να κάνουν όνειρα. Συνεχίζουν να κάνουν οικογένεια και ευτυχώς που συμβαίνει αυτό, γιατί ίσως να είναι και η μοναδική ελπίδα για το αύριο!
Συνεχίζουν λοιπόν να ψάχνουν ιδέες για τον γάμο, τη βάφτιση, το σπίτι, συνεχίζουν να κάνουν έρευνα αγοράς, να συζητούν, να αστειεύονται, συνεχίζουν να σχεδιάζουν μικρές εκπλήξεις μεταξύ τους, να πηγαίνουν μια εκδρομή, συνεχίζουν να πηγαίνουν για ένα καφεδάκι με τους συναδέλφους μετά την δουλειά, ή για φαγητό με τους φίλους τους.
Μπορεί αυτή η συνέχεια να συνοδεύεται από μεγάλες “εκπτώσεις” σε συνήθειες και σε επιθυμίες, αλλά τουλάχιστον φαίνεται να υπάρχει και αυτό είναι σημαντικό.
Μαζί της βέβαια φαίνεται να υπάρχει και μια {καλυμμένη ή εμφανής} αγανάκτηση; μια αμηχανία μπροστά σε αυτή την πρωτόγνωρη φάση που διανύουμε; μια στάση αναμονής για το τι θα γίνει τους επόμενους μήνες; Δεν ξέρω πώς ακριβώς να το περιγράψω, γιατί τα σημάδια γύρω μου με οδηγούν πότε στο ένα συμπέρασμα και πότε στο άλλο.
Κι ενώ η κατάσταση όλο και δυσκολεύει, εγώ θέλω να ρωτήσω όλους εσάς. Εσάς που ετοιμάζεστε να παντρευτείτε, αλλά κι εσάς που είστε νιόπαντροι ή είστε κιόλας νέοι γονείς και γενικά εσάς που είστε άνθρωποι οι οποίοι τώρα μεγαλώνετε την οικογένειά σας. Τι σκέφτεστε με αυτά που ακούγονται καθημερινά για την οικονομία; Πως αντιμετωπίζετε την κατάσταση που ζούμε καθημερινά; Τι νιώθετε ακούγοντας για νέα μέτρα, φόρους κλπ; Αδιαφορείτε, προβληματίζεστε, νευριάζετε, στεναχωριέστε, το ρίχνετε “στην τρελή”, ψάχνετε διέξοδο και λύση, κάνετε κάτι δραστικό, αποφεύγετε την ενημέρωση και τις ειδήσεις, κλείνετε τα αυτιά σας, το συζητάτε με τους φίλους σας; Πώς το χειρίζεστε όλο αυτό που συμβαίνει;